นิทาน หน่อหมื่อเอด๊อซูลอเล

นิทาน หน่อหมื่อเอด๊อซูลอเล

ครั้นแต่ก่อนหน่อหมื่อเอด๊อซูลอเล มีตำนานขานกันว่า มีจระเข้ (เกร๊ะ)ตัวหนึ่งได้ออกไข่จำนวนหลายฟอง และมีอยู่หนึ่งฟองที่มีลักษณะผิดแผกแปลกไปจากฟองอื่นๆ จึงได้นำไข่ฟองดังกล่าวไปให้งูยักษ์ฟัก (เก่อลอ) งูยักษ์ก็รับเอาและก็นำไปฟักดูแลจวบจนถึงวันที่ไข่สุกงอมเต็มที่แล้วก็ได้ฟักตัวออกมา ปรากฏว่าเป็นลูกมนุษย์ เมื่องูยักษ์เห็นเป็นเช่นนั้นก็เลยเอาไปให้มนุษย์ในละแวกที่อยู่ใกล้แถวนั้นเอาไปชุบเลี้ยงดูแล มนุษย์ก็ได้ชุบเลี้ยงดูจนเติบใหญ่และตั้งชื่อว่า หน่อหมื่อเอ ครั้นเมื่อหน่อหมื่อเอโตเป็นสาวพร้อมที่จะมีคู่ก็ได้พบเจอกับผู้ชายคนหนึ่งชื่อว่า ซูลอเล และได้พูดคุยนานวันเข้าก็เกิดสนิทสนมรักใคร่เอ็นดู จึงตกลงปลงใจเข้าพิธีวิวาห์

หลังจากแต่งงานได้ไม่นานนัก ซูลอเลก็ได้เดินเข้าไปในป่าเพื่อหาของป่า และได้เจอกับงูยักษ์ ที่เคยฝักและดูแลไข่ใบที่เกิดเป็นมนุษย์ (หน่อหมื่อเอ) งูยักษ์เลยเอ่ยปากขอเสื้อที่ซูลอเลใส่ แต่ซูลอเลปฏิเสธไม่ให้ เพราะเสื้อที่ใส่เป็นเสื้อที่หน่อหมื่อเอทอให้และเป็นตัวที่ใส่ในงานพิธีวิวาห์ด้วย ทำให้งูยักษ์โกรธและเคียดแค้นอาฆาตมากๆ ซูลอเลก็ได้เดินทางกลับไปที่บ้าน พอตกดึกมาก็ฝันเห็นงูยักษ์กำลังรัดหมูที่ตนเลี้ยงไว้อยู่

พอรุ่งเช้าเป็นวันที่ซูลอเลต้องออกไปทำมาค้าขายที่ห่างไกลจากบ้านเกิดเมืองนอน และนึกถึงสิ่งที่ตนได้ฝันเมื่อคืน ก่อนก้าวออกจากบ้านก็ไปตัดไม้ไผ่ขนาดยาว เพื่อมาทำที่ตักอาหารใส่ให้หมูกิน ซึ่งไม้ไผ่ยาว 7 ปล้อง และมีอยู่ปล้องหนึ่งข้างในมีสีแดง และกำชับภรรยาว่าในช่วงระหว่าง 7 วัน 7 คืน ระหว่างที่ตนไม่อยู่ ห้ามปล่อยหมูออกไปจากบ้านเด็ดขาด แล้วก็ก้าวลงบันไดออกไปทำมาค้าขาย

ซูลอเลมีหม่อต่าก๊อ              หน่อหมื่อเอซือเต่อปล่าถ๊อ
ซูลอเลมีหม่อต่าเซ              ซือเต่อปล่าถ๊อหน่อหมื่อเอ

เบอะถ๊อกล๊อชีแยเก่อเพาะ     หม่าเหลาะพออาต่ากล๊อกล๊อ

เบอะถ๊กกล๊อชีแยเก่อดา        หม่าเหลาะพออาต่ากล๊ะกล๊ะ

เหล่ เหล่ เล เล เล  ซู ลอ เล มี หม่อ มี หม่อ ต่า ก๊อ ซู ลอ เล มี หม่อ ต่า ก๊อ

หน่อ หมื่อ เอ ซือ เต่อ ปล่า ถ๊อ ซู ลอ เล มี หม่อ ต่า ก๊อ หน่อ หมื่อ เอ ซือ เต่อ ปล่า ถ๊อ

เหล่ เหล่ เล เล เล  เบอะ ถ๊อ กล๊อ ชี แย ชี แย เก่อ เพาะ บึ ถ๊อ กล๊อ ชี แย เก่อ เพาะ มา เหลาะ พอ อา ต่า กล๊อ กล๊อ

บึ ถ๊อ กล๊อ ชี แย เก่อ เพาะ มา เหลาะ พอ อา ต่า กล๊อ กล๊อ

ซูเลอเลเดินทางไปถึงหมู่บ้านเป้าหมายที่จะไปทำมาค้าขาย และเริ่มต้นตีแหวน ตีกำไล ตีหมวก เพื่อทำเป็นแหวน ทำเป็นหยก ทำเป็นกำไล หมวก สร้อยข้อมือข้อเท้าต่างๆ และจัดจำหน่าย ส่วนภรรยาที่อยู่บ้านก็ทำตามที่สามีสั่งเสียงอย่างไม่ขาดตกบกพร่องตลอด 6 วัน 6 คืน ครั้งเมื่อถึงวันที่ 7 ซึ่งเป็นวันสุดท้าย เกิดอาการลืมตัวและได้ปล่อยหมูออกไปจากกรง เมื่อถึงเวลาพลบค่ำได้ให้อาหารหมูและไก่ แล้ว ก็ได้ตี เคาะ กระบอกไม้ไผ่สำหรับใส่อาหาร เพื่อให้อาหารแต่หมูที่เลี้ยงไว้ก็ไม่กลับมา เคาะเรียกหมูจนไม้ไผ่แตกหนักไปทั้ง 7 ปล้อง หมูเลยกลับมา และสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อหมูกลับมาพร้อมกับงูยักษ์ ลำตัวเท่ากับเสื่อขนาดใหญ่ มีเสียงไม้ไผ่ เสียงไม้แตกหนักดังมาไกลๆ ดังแอะๆๆ เอ๊าะๆ น่ากลัวยิ่งนัก

ปล่า ลอ ถ๊อ เต่อ เก แหนะ ปล่า ถ๊อ….ถ๊อ แฮ เก เหน่ ด๊อ เก่อ ลอ

เต่อ โป่ แซ เลอ หว่า อี อี….. ถ๊อ พา แฮ เก เก่อ ลอ บี

เหล่ เหล่ เล เล เล… ปล่า ถ๊อ เต่อ เก เนอ เก เนอ เก ปล่า ถ๊อ… ปล่า ถ๊อ เต่อ เก เนอ ปล่า ถ๊อ …ถ๊อ แฮ เก เหน่ ด๊อ เก่อ ลอ

ปล่า ถ๊อ เต่อ เก เนอ ปล่า ถ๊อ….ถ๊อ แฮ เก เหน่ ด๊อ เก่อ ลอ

เหล่ เหล่ เล เล เล…. เต่อ โป่ แซ เลอ หว่า เลอ หว่า อี อี…..เต่อ โป่ แซ เลอ หว่า อี อี…..ถ๊อ พา แฮ เก เก่อ ลอ บี…เต่อ โป่ แซ เลอ หว่า อี อี….. ถ๊อ พา แฮ เก เก่อ ลอ บี

หน่อหมื่อเอร้องตะโกนเรียกให้คนมาช่วย ชาวบ้านต่างก็มาช่วย บ้างก็ฟัน บ้างก็แทงไปที่ลำตัวของงูยักษ์ตัวนั้น แต่จะฟัน จะแทงยังไงก็ไม่เข้า และเจ้างูยักษ์ก็ไม่ยอมหลุดออกไปจากลำตัวของหมูสักที จนสุดหนทางที่จะช่วยแล้ว เมื่อเป็นเช่นนั้นหน่อหมื่อเอจึงหยิบไม้ที่เอาไว้ตีหมูของตัวเองที่เลี้ยงไว้ แล้วตีไปที่ตัวงูยักษ์ทันใดนั้นเจ้างูยักษ์ก็แกล้งสลักตัวหลุดออกจากหมูที่รัดอยู่แล้วก็ขึ้นไปรัดหน่อหมื่อเอแทน แล้วลากไปที่ยังรูที่เจ้างูยักษ์อาศัยอยู่

ถ๊อ เหนาะ ก๊อ โด กือ แมะ แมะ … กือ ลอ ฉ่า บี หน่อ แระ แระ

ถ๊อ เหนาะ ก๊อ โด กือ ม๊อ ม๊อ….กือ ลอ ฉ่า บี หน่อ ร๊อ ร๊อ

แชะ โต่ ท๊อ เลอ หลื่อ จ่อ โบ…กือ ลอ ฉ่า บี ถ่อ หน่อ โล

แชะ โต่ ท๊อ เลอ เส่ หมื่อ เด … กือ ลอ ฉ่า บี หน่อ หมื่อ เอ

เหล่ เหล่ เล เล เล…ถ๊อ เหนาะ ก๊อ โด กือ โด กือ แมะ แมะ…ถ๊อ เหนาะ ก๊อ โด กือ แมะ แมะ..กือ ลอ ฉ่า บี หน่อ แระ แระ..ถ๊อ เหนาะ ก๊อ โด กือ แมะ แมะ..กือ ลอ ฉ่า บี หน่อ แระ แระ..

เหล่ เหล่ เล เล เล…แชะ โต่ ท๊อ เลอ ท๊อ เลอ เส่ หมื่อ เด…แชะ โต่ ท๊อ เลอ เส่ หมื่อ เด..กือ ลอ ฉ่า บี หน่อ หมื่อ เอ…แชะ โต่ ท๊อ เลอ เส่ หมื่อ เด…กือ ลอ ฉ่า บี หน่อ หมื่อ เอ

ครั้นเมื่อชาวบ้านทุกคนที่พยามช่วยหน่อหมื่อเอก็ไม่สามารถช่วยได้ ทุกคนเห็นว่าต้องรีบไปแจ้งข่าวให้ซูลอเลซึ่งเป็นสามีของหน่อหมื่อเอให้รีบกลับมา แต่จะทำอย่างไรถ้าจะให้คนไปคนก็เดินช้าอาจจะไม่ทันการ ทุกคนจึงลงความเห็นให้ใช้นกเขาให้ไปส่งข่าวให้สามีของหน่อหมื่อเอ

ต่า กือ ต่า กา แล เต่อ เคล…เหม่อ โถ่ หลุ่ย แล เอาะ ก่อ เก

ต่า กอ ต่า กา แล เต่อ ยอ …เหม่อ โถ่ หลุ่ย แล ก่อ เก ออ

ซู ลอ เล แล เพาะ นา ดิ … เลอ คี อา มา เก่อ ลอ บี

ซู ลอ เล แล เพาะ โข่ กล่อ … เลอ คี เก่อ ลอ กวอ ออ

เหล่ เหล่ เล เล เล…ต่า กือ ต่า กา ต่า กา แล เต่อ เคล…ต่า กือ ต่า กา แล เต่อ เคล..เหม่อ โถ่ หลุ่ย แล เอาะ ก่อ เก          ต่า กือ ต่า กา แล เต่อ เคล..เหม่อ โถ่ หลุ่ย แล เอาะ ก่อ เก

เหล่ เหล่ เล เล เล…ซู ลอ เล แล เพาะ แล เพาะ นา ดิ…ซู ลอ เล แล เพาะ นา ดิ … เลอ คี อา มา เก่อ ลอ บี

ซู ลอ เล แล เพาะ นา ดิ … เลอ คี อา มา เก่อ ลอ บี

เมื่อครั้งนกเขาไปถึงยามหมู่บ้านที่ซูลอเลอาศัยทำมาค้าขายอยู่ ก็บินไปเกาะที่หลังคาบ้านหลังหนึ่ง และก็ร้องว่าเส่อ เก่อ กรือ กือ…ซู ลอ เล แฮ เก แฮ เก…. เก่อ ลอ บี ซี หน่อ หมื่อ เอ

ซู ลอ เล เก ลอ เก ลอ… หน่อ หมือ เอ เก่อ ลอ บี ออ

เหล่ เหล่ เล เล เล…ซู ลอ เล แฮ เก แฮ เก แฮ เก…ซู ลอ เล แฮ เก แฮ เก …เก่อ ลอ บี ซี หน่อ หมื่อ เอ…ซู ลอ เล แฮ เก แฮ เก…เก่อ ลอ บี ซี หน่อ หมื่อ เอ

เหล่ เหล่ เล เล เล…ซู ลอ เล เก ลอ เก ลอ เก ลอ….ซู ลอ เล เก ลอ เก ลอ….หน่อ หมือ เอ เก่อ ลอ บี ออ….ซู ลอ เล เก ลอ เก ลอ..หน่อ หมือ เอ เก่อ ลอ บี ออ..

ในช่วงเวลานั้นในหมู่บ้านแห่งนั้นก็มีงานแต่งอยู่งานหนึ่ง ซึ่งทุกคนต่างตีฆ้อง ตีกลอง และร้องรำทำเพลงอย่างสนุกสนาน มีอยู่คนหนึ่งได้ยินเสียงนกเขาร้อง ก็บอกให้ทุกคนอยู่ร้องหยุดเล่นแล้วเงี่ยหูฟัง ทุกคนก็หยุดละเล่นพร้อมกับตั้งใจฟังเสียงที่นกเขาร้อง ซึ่งเสียงที่ร้องมันแตกต่างจากนกเขาตัวอื่นมากๆ เมื่อทุกคนต่างใจจดใจจ่อตั้งใจฟังแล้วเสียงนกเขาร้องอีกครั้งเสียงนั้นก็เหมือนเสียงที่ฟังอยู่เมื่อสักครู่ที่ผ่านมา เสียงนกตัวนี้มาส่งสัญญาณบอกให้ซูลอเลรีบกลับบ้าน เพราะในเวลานี้งูยักษ์กำลังรัดภรรยาของซูเลอเล ทุกคนเลยรีบไปบอกให้ซูลอเลทราบ เมื่อซูลอเลทราบข่าวก็รีบเดินทางกลับไปทันที

ครั้นเมื่อซูลอเลกลับไปถึงบ้านแล้วรู้สึกกังวลมากๆ พร้อมกันนั้นก็รู้สึกโกรธภรรยาที่ไม่เชื่อฟังคำสั่งเสียก่อนออกจากบ้านไปทำงาน เฉกเช่นนี้จะเอ่ยออกไปว่า

หน่อหมื่อเอ อาหน่าเต่อโล…ซี เลอ ถ๊อ พิ แหม่ อ่า โค๊ะ

หน่อหมื่อเอ อาหน่าเต่อบวา…ซี เลอ ถ๊อ พิ แหม่ อา ตวา

เหล่ เหล่ เล เล เล…หน่อหมื่อเอ อาหน่า อาหน่า เต่อโล หน่อหมื่อเอ อาหน่าเต่อโล..ซี เลอ ถ๊อ พิ แหม่ อ่า โค๊ะ…หน่อหมื่อเอ อาหน่าเต่อโล..ซี เลอ ถ๊อ พิ แหม่ อ่า โค๊ะ

เหล่ เหล่ เล เล เล…หน่อหมื่อเอ อาหน่า อาหน่า เต่อบวา…หน่อหมื่อเอ อาหน่าเต่อบวา..ซี เลอ ถ๊อ พิ แหม่ อา ตวา…หน่อหมื่อเอ อาหน่าเต่อบวา…ซี เลอ ถ๊อ พิ แหม่ อา ตวา

เมื่อบ่นเสร็จพลันจับจอบขึ้นมา 7 กล่อง 7 ด้าม แล้วเดินทางไปขุดภรรยาที่อาศัยอยู่ในรูของงูยักษ์ ขุดไปเรื่อยๆจนกระทั่งจอบพังไปจนครบ 7 ด้าม ก็แลเห็นภรรยาของตนอยู่ในรังของงูยักษ์ และกำลังนั่งปั่นฝ้ายเงินปั่นฝ้ายทองอยู่

ขู่ เก หมื่อ เอ ขู่ ตู ตู…บอ โข่ ชู นุ้ย เบะ ก่า ทุ

บอ โข่ ชู นุ้ย เบะ ก่า ทุ…ก่า เลอ หมื่อ เอ อา ก่อ ปู

หมื่อ เอ โอะ เลอ กือ กลอ ปู … เหล่ เก่อ ห่า เจ๊ะ เก่อ ห่า ทู

หมื่อ เอ โอะ เลอ กือ ซะ … เหล่ เก่อ ห่า เจ๊ะ เก่อ ห่า ทะ

เหล่ เหล่ เล เล เล…ขู่ เก หมื่อ เอ หมื่อ เอ  ขู่ ตู ตู…ขู่ เก หมื่อ เอ ขู่ ตู ตู…บอ โข่ ชู นุ้ย เบะ ก่า ทุ…ขู่ เก หมื่อ เอ ขู่ ตู ตู…บอ โข่ ชู นุ้ย เบะ ก่า ทุ

บอ โข่ บอ โข่ ชู … บอ โข่ ชู นุ้ย เบะ นุ้ย เบะ ก่า ทุ…บอ โข่ ชู นุ้ย เบะ ก่า ทุ…ก่า เลอ หมื่อ เอ อา ก่อ ปู..บอ โข่ ชู นุ้ย เบะ ก่า ทุ…ก่า เลอ หมื่อ เอ อา ก่อ ปู

เหล่ เหล่ เล เล เล…หมื่อ เอ โอะ เลอ โอะ เลอ กือ กลอ ปู..หมื่อ เอ โอะ เลอ กือ กลอ ปู..เหล่ เก่อ ห่า เจ๊ะ เก่อ ห่า ทู…หมื่อ เอ โอะ เลอ กือ กลอ ปู … เหล่ เก่อ ห่า เจ๊ะ เก่อ ห่า ทู

ซูลอเลอขุดไปเรื่อย จนจอบพังไปหมดทั้ง 7 กล่อง ก็ยังไม่สามารถขุดไม่สามารถช่วยภรรยาตัวเองได้ แล้วจึงรำพึงว่า

บอ โข่ ชู นุ้ย กล๊ะ นุ้ย เดอ…ขู่ เก หมื่อ เอ เต่อ เหน่ เลอ

เหล่ เหล่ เล เล เล…บอ โข่ ชู นุ้ย กล๊ะ นุ้ย กล๊ะ นุ้ย เดอ…บอ โข่ ชู นุ้ย กล๊ะ นุ้ย เดอ…ขู่ เก หมื่อ เอ เต่อ เหน่ เลอ..บอ โข่ ชู นุ้ย กล๊ะ นุ้ย เดอ…ขู่ เก หมื่อ เอ เต่อ เหน่ เลอ

ตัวของหน่อหมื่อเอเลยกล่าวตอบสามีไปว่า

ขู่ หมื่อ เอ แจ๊ะ แควะ แจ๊ะ แควะ…บอ เต่อ ก่า เก๊อะ ก่า เหน่ แว

ขู่ หมื่อ เอ จ๊อ คว๊อ จ๊อ คว๊อ…บอ เต่อ ก่า เก๊อะ กา เหน่ ออ

เหล่ เหล่ เล เล เล…ขู่ หมื่อ เอ แจ๊ะ แควะ แจ๊ะ แควะ แจ๊ะ แควะ…ขู่ หมื่อ เอ แจ๊ะ แควะ แจ๊ะ แควะ ..บอ เต่อ ก่า เก๊อะ ก่า เหน่ แว…ขู่ หมื่อ เอ แจ๊ะ แควะ แจ๊ะ แควะ…บอ เต่อ ก่า เก๊อะ ก่า เหน่ แว

เหล่ เหล่ เล เล เล…ขู่ หมื่อ เอ จ๊อ คว๊อ จ๊อ คว๊อ จ๊อ คว๊อ…ขู่ หมื่อ เอ จ๊อ คว๊อ จ๊อ คว๊อ…บอ เต่อ ก่า เก๊อะ กา เหน่ ออ…ขู่ หมื่อ เอ จ๊อ คว๊อ จ๊อ คว๊อ…บอ เต่อ ก่า เก๊อะ กา เหน่ ออ

เจ้างูยักษ์อยู่ในรังได้บอกกับซูลอเลว่า หากเจ้าเทเลือดที่คอหอยให้ จะปล่อยภรรยาหน่อหมื่อเอให้ทันที ทันใดนั้นซูลอเลเลยฆ่าสุนัข ฆ่าสุกรแล้วก็เทเลือดลงไปให้ แต่เจ้างูยักษ์ดมแล้วพูดออกไปอีกว่านี่ไม่ใช่กลิ่นที่คอหอยของเจ้า จากนั้นซูลอเลเลยล้มโค ล้มกระบือ แล้วก็เทเลือดลงไปอีก แต่เจ้างูยักษ์ดมแล้วพูดออกไปอีกว่านี่ไม่ใช่กลิ่นที่คอหอยของเจ้า ครั้นเมื่อไม่เป็นผล ซูลอเลเลยตัดนิ้วมือตัวเอง แล้วเทเลือดลงไปให้อีก แต่เจ้างูยักษ์ดมแล้วพูดออกไปอีกนี่เป็นเลือดที่มือเจ้าไม่ใช่กลิ่นที่คอหอยของเจ้า ข้าก็ยังไม่ปล่อยศรีภรรยาของเจ้า เมื่อหมดหนทางไม่มีทางใดแล้วที่จะช่วยศรีภรรยา ซูลอเลเลยตัดสินใจเชือดคอตัวเลย จนตายในที่สุด ครั้นเมื่อเจ้างูยักษ์เห็นว่าซูลอเลเสียชีวิตแล้ว จึงบ่อยภรรยาของซูลอเลในทันที

ซูลอเล เดาะ ลอ จึ เนอ…ต่า ซะ เกอ ญอ เต่อ โอะ เลอ

ซูลอเล เดาะ ลอ จึ ญา…ต่า ซะ เก่อ ญา เต่อ โอะ มะ

เหล่ เหล่ เล เล เล…ซูลอเล เดาะ ลอ เดาะ ลอ จึ เนอ..ซูลอเล เดาะ ลอ จึ เนอ…ต่า ซะ เกอ ญอ เต่อ โอะ เลอ..ซูลอเล เดาะ ลอ จึ เนอ…ต่า ซะ เกอ ญอ เต่อ โอะ เลอ

เหล่ เหล่ เล เล เล…ซูลอเล เดาะ ลอ เดาะ ลอ จึ ญา..ซูลอเล เดาะ ลอ จึ ญา…ต่า ซะ เก่อ ญา เต่อ โอะ มะ..ซูลอเล เดาะ ลอ จึ ญา…ต่า ซะ เก่อ ญา เต่อ โอะ มะ

เมื่อหน่อหมื่อเอได้ขึ้นมาบนพื้นดินแล้ว จึงได้ฆ่าหมูที่ตนเองเลี้ยงไว้ แล้วทอดน้ำมันหมูใส่กระบอกไม้ไผ่ไว้ 30 กระบอกและปิดฝากระบอกแบบหลวมๆ และก็ตักน้ำใส่กระบอกไม้ไผ่อีก จำนวน 30 กระบอกเช่นกัน และได้ปิดฝาไว้อย่างแน่หนา ในวันที่เสียศพ (เผา) จึงได้บอกให้ชาวบ้านเอากระบอกน้ำมันและกระบอกน้ำไปด้วย ครั้นเมื่อถึงเวลาเผาและไฟที่เผาลุกโชกช่วงชัลวาลนั้น หน่อหมื่อเอก็โกหกทุกคนว่าให้มองที่บนหัวซิ มีเหยี่ยวตัวใหญ่บินอยู่ พอชาวบ้านทุกคนแหงนหน้าขึ้นมองเหยี่ยวบนฟ้า ณ เวลานั้นหน่อหมื่อเอก็โดดเข้ากองไฟที่กำลังลุกโชกช่วงทันที ชาวบ้านทุกท่านต่างร้อนรนเร่งรีบเพื่อที่จะดับไฟช่วย และทุกคนก็หยิบเอาแต่กระบอกไม้ไผ่เปิดง่าย ซึ่งเป็นกระบอกน้ำมันนั้น เทลงไปเรื่อยๆ ยิ่งเทไฟยิ่งลุก และในขณะนั้นเจ้างูยักษ์ก็มา พยายามที่จะช่วยหน่อหมื่อเอเช่นกัน เจ้างูยักษ์เลยโดดเข้ากองไฟแล้วเอาหางปัดไปมาเพื่อจะช่วยดับไฟ แต่ก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้ ทำให้หน่อหมื่อเอโดนไฟเผาตายไปพร้อมกับสามีซูลอเลในกองไฟ ส่วนเจ้างูยักษ์นั้นหางโดนไฟไหม้และก็กลายเป็นงูหางด้วนมีสีเหมือนถ่านไฟที่กำลังไหม้จวบจนปัจจุบัน

 

 

ตัวละครหลัก ซูลอเล, หน่อหมื่อเอ, เก่อลอ(งู),จระเข้

ตัวประกอบ  ชาวบ้าน,หมู,เหยี่ยว,นกเขา

คำศัพท์                          ความหมาย

เกร๊ะ                              จระเข้

เก่อลอ                            งู

กือ                                 งู

ถ๊อ                                 หมู

ชอ                                 ไก่

โถ่หลุ่ย                            นกเขา

บอพล๊ะ                           จอบ

หลิ                                เหยี่ยว

หว่า                               ไม้ไผ่

 

*** นิทานพื้นบ้านปกาเกอะญอ

เรื่อง หน่อหมื่อเอซูลอเล
ผู้เล่าและดนตรีโดย คุณถาวร กัมพลกุล
จัดทำโดดย โครงการสร้างฐานเด็กเล็กก่อนวัยเรียนบนพื้นที่สูง สมาคมศูนย์รวมการศึกษาและวัฒนธรรมของชาวไทยภูเขาในประเทศไทย (ศ.ว.ท / IMPCET)
สนับสนุนการผลิตโดย Bernard Van Leer Foundation