ธาเพาะหมื่อเพาะปวา โดย ธี เด็กสามหมอก ต่อ

ธาเพาะหมื่อเพาะปวา โดย ธี เด็กสามหมอก ต่อ เหน่อ โหม่ โด ยา เล๊อะ เส่อ เปอ      เส่อ เปอ ต่า ซู หม่า ซู เตอ เหน่อ โหม่ โด ยา เล๊อะ เก่อ ชอ      เก่อ ชอ ต่า พะ โดะ พะ ทอ เหน่อ โหม่ โด ยา เล๊อะ เก่อ กรือ   เก่อ กรือ ต่า พะแหล่ ก่อ กือ เหน่อ โหม่ โด ยา เลอ เส่อ เช       เส่อ […]

ธาเพาะหมื่อเพาะปวา โดย ธี เด็กสามหมอก

บทลำนำเกี่ยวกับความรักระหว่างชายหญิง #1 ธาเพาะหมื่อเพาะปวา โดย ธี เด็กสามหมอก ตือ เลอะ เจ๊าะ มี ถ่อ เดาะ นา     เจ๊าะ เต่อ โอะ ลอ ข่อ เต่อ กฺา มี เต่อ ยุ้ แก เต่อ กว่า ลา                    ลา เต่อ ทู่ เส่อ ยื่อ บะ นา ชิหมื่อถ่อ  ชิหมื่อ เกะ กวอ           ชิ ฉ่า ถ่อ ชิ ฉ่า เกะ กวอ ถ่อ เดอะ หมื่อ เก่อ ยอ เก่อ ยอ     ถ่อ […]

บทลำนำที่กล่าวถึงคุณประโยชน์ของข้าว

บทลำนำที่กล่าวถึงคุณประโยชน์ของข้าว บือ หมื่อ อะ ทิ โอะ เลอ แล           ถิ่นกำเนิดข้าวอยู่ที่ใด บือ พอ อะ ทิ โอะเลอแล           แหล่งกำเนิดข้าวอยู่ที่ใด บือ หมื่อ อะ ทิ เลอ ว่า แร            ถิ่นกำเนิดข้าวอยู่ด้านโน้น บือ พอ อะทิ เลอ ว่า แร    แหล่งกำหนดข้าวอยู่ด้านโน้น อะ ทู่ โดะ อ่า หล่า จวี่แย      ต้นดกๆ มีใบงามๆ กว่า แกะ มื่อแม เดอ โพ่แฆ         ได้เลี้ยงชีวิตแม่ม้ายและคนกำพร้า

เจ๊ะ ปแก กื้อ บือ เตอะ ปแก กื้อ… เงินเต็มถัง ข้าวไม่เต็มถัง

เจ๊ะ ปแก กื้อ บือ เตอะ ปแก กื้อ เงินเต็มถัง ข้าวไม่เต็มถัง นี่ก็เป็นอีกสุภาษิตหนึ่งที่ตอกย้ำถึงความสำคัญของข้าว เมื่อถึงเวลาที่ข้าวยากหมากแพง ข้าวกับเงินนั้นต้องแลกด้วยปริมาณที่เท่ากัน นั่นคือข้าวหนึ่งลิตร ข้าวก็ต้องหนึ่งลิตรหรือมากกว่านั้น คือเงินหนึ่งลิตรแต่อาจจะได้ข้าวไม่ถึงลิตรด้วยซ้ำ หรือเมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไปคนก็จะให้ความสำคัญแก่เงินทอง มากกว่าให้ความสำคัญแก่ข้าว (การทำไร่ทำนา) แต่เดิมคนในสังคมต่างก็ให้ความสำคัญกับการทำไร่ไถนาข้าวเป็นสิ่งสำคัญ แต่เวลานี้ไม่ใช่แล้ว ชาวนากลายเป็นคนชั้นต่ำของสังคม  

มา ทือ เอาะ หยื่อ… มา แว เอาะ เม ทำที่ดักหนูได้กินหนู ทำไร่ทำนาได้กินข้าว

มา ทือ เอาะ หยื่อ มา แว เอาะ เม ทำที่ดักหนูได้กินหนู ทำไร่ทำนาได้กินข้าว วิถีชีวิตของปวาเก่อญอนั้น ก็ขึ้นกับการทำไร่ข้าว เพราะเมื่อทำไร่ก็ไม่ใช่มีเฉพาะข้าวเท่านั้น สิ่งอื่นๆ ที่นอกจากข้าวก็สามารถหากินจากป่าได้ด้วย โดยการทำที่ดักหนูเพื่อป้องกันศัตรูข้าว หรือดักหนูเพื่อนำไปทำอาหารก็ได้ นี่ผูกพันกับข้าวและการหากินจากธรรมชาติที่อยู่รอบตัวเขา ก็สามารถเอาชีวิตรอดได้ สำหรับชนชาวปวาเก่อญอ อยู่กับป่า พึ่งป่า หากินกับป่า ป่าจึงเป็นชีวิตของเขา เพราะฉะนั้นใครที่พูดว่า “ชนชาวปวาเก่อญอทำลายป่า” แสดงว่าเขายังเข้าใจไม่ถูกต้อง