ธาหน่อโพจ๊อโพ

ธาหน่อโพจ๊อโพ มีเต่อเหน่ลาเก่อปอลอ….จ๊อบะแระซิจิเหว่วอ มีเต่อหยู๊แก่เถ่อกว่าลา…ลาโพถู่ซะเจร๋บะนา หมื่อฮาลอจ๊อเพ๊าะถ่อแกล๊ะ…ต่าซะเก่อญอบะโอะแล หล่อมีโข่ช๊อถ่อเก่อฮี…ซะพิหน่อนาพิเยอมี…เยอมีเยอโชโหม่นาดิ๊ หน่อเตอควาเนอซะเหม่อโอะจ๊อ…เบ๊าะลอเอะยาเลอเน่อฆอ โดะถ่อเทอีโหม่กว่าแก๊ะ…ซูยาเต่อคอกว่าเกแน ซะโอะนาแตะนาเต่อเซ…ดิโถ่คลื่อซะโอะเส่เด ซะโอะนาแตะนาเต่อมึ…เหน่อโหม่ด๊อเหน่อป่าซะอึ๊ หน่อเหล่แบทะเคลเดเจ….เก่อห่าริโชเต่เต่อเซ หน่อเหล่แบปริ๊เก่อปอลือ…เหล่เต่อฮาแปวฺเฆ๋นุ้ยดือ ทียวาเลอเลโข่เก่อหมี๋…ค๊อนาเลอด๊อคลีหน่อทิ เส่กี่ถ่อบีพอโถ่ก๊อ…จ๊อซะจ๊อพะเลอเหน่อเซาะ เต่อเมเคลอบีถ่อเส่เคลอ….เคล่อด๊อเส่ซีฆึโอะเปอ

บทลำนำที่กล่าวถึงคุณประโยชน์ของข้าว

บทลำนำที่กล่าวถึงคุณประโยชน์ของข้าว บือ หมื่อ อะ ทิ โอะ เลอ แล           ถิ่นกำเนิดข้าวอยู่ที่ใด บือ พอ อะ ทิ โอะเลอแล           แหล่งกำเนิดข้าวอยู่ที่ใด บือ หมื่อ อะ ทิ เลอ ว่า แร            ถิ่นกำเนิดข้าวอยู่ด้านโน้น บือ พอ อะทิ เลอ ว่า แร    แหล่งกำหนดข้าวอยู่ด้านโน้น อะ ทู่ โดะ อ่า หล่า จวี่แย      ต้นดกๆ มีใบงามๆ กว่า แกะ มื่อแม เดอ โพ่แฆ         ได้เลี้ยงชีวิตแม่ม้ายและคนกำพร้า

มา ทือ เอาะ หยื่อ… มา แว เอาะ เม ทำที่ดักหนูได้กินหนู ทำไร่ทำนาได้กินข้าว

มา ทือ เอาะ หยื่อ มา แว เอาะ เม ทำที่ดักหนูได้กินหนู ทำไร่ทำนาได้กินข้าว วิถีชีวิตของปวาเก่อญอนั้น ก็ขึ้นกับการทำไร่ข้าว เพราะเมื่อทำไร่ก็ไม่ใช่มีเฉพาะข้าวเท่านั้น สิ่งอื่นๆ ที่นอกจากข้าวก็สามารถหากินจากป่าได้ด้วย โดยการทำที่ดักหนูเพื่อป้องกันศัตรูข้าว หรือดักหนูเพื่อนำไปทำอาหารก็ได้ นี่ผูกพันกับข้าวและการหากินจากธรรมชาติที่อยู่รอบตัวเขา ก็สามารถเอาชีวิตรอดได้ สำหรับชนชาวปวาเก่อญอ อยู่กับป่า พึ่งป่า หากินกับป่า ป่าจึงเป็นชีวิตของเขา เพราะฉะนั้นใครที่พูดว่า “ชนชาวปวาเก่อญอทำลายป่า” แสดงว่าเขายังเข้าใจไม่ถูกต้อง